Już jestem..

Jestem tutaj, tak cholernie dumna, ale i zła. Właśnie kończę drugi dzień głodówki. A zła na to, że piję kakao, ale ono mi pomaga się zapchać, wczoraj wypiłam jedno, dzisiaj też, ale mam zamiar właśnie wypić drugie, a no i kawa.. Ale no kurde nie ćwiczę, nie wiem czemu, mam siłę, czuję się tak jak kiedyś, nie mam zawrotów ani nic, to pewnie właśnie przez kakao. Wczoraj miałam taki straszy dzień, w końcu chociaż przez jeden dzień nie ukrywałam tego co czuję. Po szkole umówiłam się z Pauliną, już wyszłam i nagle dostałam sms, że Ona nie może, okej, zrozumiałam. Więc byłam wolna, mogłam iść gdzie chce i zrobić co chcę. Wzięłam słuchawki i poszłam na molo w parku, siedziałam, słuchałam i płakałam, wtedy zobaczyłam, że Paulina idzie sobie szczęśliwa z grupką znajomych. Rozryczałam się bardziej i uciekłam, jak najdalej od ludzi, gdzieś do lasu, na jakiś kamień niedaleko mojego starego domu. Nie chodziło o to, że Paulina mnie zdradziła czy coś, po prostu wtedy uświadomiłam sobie do końca, że nie jestem dla nikogo potrzebna, że jestem ta najgorsza.. Siedziałam tam z godzinę, może trochę dłużej i darłam ryj, płakałam, najwięcej myślałam o swoim ciele, o tym, że przez to jestem NIKIM. Siedzę i piję to kakao, muszę powoli przyzwyczajać się do nie picia go. Dzisiaj na śniadanie miałam hamburgery, moje ulubione, jejjkuu, a później truskawki ze śmietaną, pyychotka.. (;c) Od jutra trzeba ćwiczyć! Trzeba spalać ten tłuszcz, bo od siedzenia na dupie nic się samo nie zrobi! Trzeba schudnąć najpierw te 3 kiloo, a później dalej! Nic nie jeść, chociaż do piątku, proszę.. ;c Dobranoc motylki ;*